dziedzic

See also: Dziedzic

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *dědiťь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑɛ.d͡ʑit͡s/

• Audio:

  (file)

Noun

dziedzic m pers (female equivalent dziedziczka)

1. heir, inheritor, successor
2. landlord, laird, squire

Declension

Declension of dziedzic

	singular	plural
nominative	dziedzic	dziedzice/dziedzicowie
genitive	dziedzica	dziedziców
dative	dziedzicowi	dziedzicom
accusative	dziedzica	dziedziców
instrumental	dziedzicem	dziedzicami
locative	dziedzicu	dziedzicach
vocative	dziedzicu	dziedzice/dziedzicowie

Derived terms

• (verb) dziedziczyć
• (noun) dziedzictwo
• (adjective) dziedziczny

Synonyms

• (heir): spadkobierca
• (successor): następca, sukcesor
• (landlord): gospodarz, ziemianin

Further reading

• dziedzic in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN