dziejopis

Polish

Etymology

From dzieje +‎ -pis.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛˈjɔ.pis/

Noun

dziejopis m pers

1. (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)

Declension

Declension of dziejopis

	singular	plural
nominative	dziejopis	dziejopisowie
genitive	dziejopisa	dziejopisów
dative	dziejopisowi	dziejopisom
accusative	dziejopisa	dziejopisów
instrumental	dziejopisem	dziejopisami
locative	dziejopisie	dziejopisach
vocative	dziejopisie	dziejopisowie

Synonyms

• (chronicler): dziejopisca, dziejopisarz, kronikarz

Noun

dziejopis m inan

1. (archaic) chronicle (written account of events)

Declension

Declension of dziejopis

	singular	plural
nominative	dziejopis	dziejopisy
genitive	dziejopisu	dziejopisów
dative	dziejopisowi	dziejopisom
accusative	dziejopis	dziejopisy
instrumental	dziejopisem	dziejopisami
locative	dziejopisie	dziejopisach
vocative	dziejopisie	dziejopisy

Synonyms

• (chronicle): dziejopismo, kronika

Further reading

• Template:R:PWN