dziejopisarz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
dziejopisarz m pers
- (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)
- Synonyms: dziejopis, dziejopisca, kronikarz
Declension[edit]
Declension of dziejopisarz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dziejopisarz | dziejopisarze |
| genitive | dziejopisarza | dziejopisarzy / dziejopisarzów |
| dative | dziejopisarzowi | dziejopisarzom |
| accusative | dziejopisarza | dziejopisarzy / dziejopisarzów |
| instrumental | dziejopisarzem | dziejopisarzami |
| locative | dziejopisarzu | dziejopisarzach |
| vocative | dziejopisarzu | dziejopisarze |
Further reading[edit]
- dziejopisarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziejopisarz in Polish dictionaries at PWN