effafilatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Maybe from exfāfillātus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ef.fa.fiːˈlaː.tus/, [ɛfːäfiːˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ef.fa.fiˈla.tus/, [efːäfiˈläːt̪us]
Adjective
[edit]effafīlātus (feminine effafīlāta, neuter effafīlātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | effafīlātus | effafīlāta | effafīlātum | effafīlātī | effafīlātae | effafīlāta | |
Genitive | effafīlātī | effafīlātae | effafīlātī | effafīlātōrum | effafīlātārum | effafīlātōrum | |
Dative | effafīlātō | effafīlātō | effafīlātīs | ||||
Accusative | effafīlātum | effafīlātam | effafīlātum | effafīlātōs | effafīlātās | effafīlāta | |
Ablative | effafīlātō | effafīlātā | effafīlātō | effafīlātīs | |||
Vocative | effafīlāte | effafīlāta | effafīlātum | effafīlātī | effafīlātae | effafīlāta |
References
[edit]- “effafilatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- effafilatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.