elucens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of ēlūceō

Participle[edit]

ēlūcēns (genitive ēlūcentis); third-declension one-termination participle

  1. shining or glittering

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ēlūcēns ēlūcentēs ēlūcentia
Genitive ēlūcentis ēlūcentium
Dative ēlūcentī ēlūcentibus
Accusative ēlūcentem ēlūcēns ēlūcentēs
ēlūcentīs
ēlūcentia
Ablative ēlūcente
ēlūcentī1
ēlūcentibus
Vocative ēlūcēns ēlūcentēs ēlūcentia

1When used purely as an adjective.