emonitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of ēmoneō
Participle[edit]
ēmonitus (feminine ēmonita, neuter ēmonitum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēmonitus | ēmonita | ēmonitum | ēmonitī | ēmonitae | ēmonita | |
Genitive | ēmonitī | ēmonitae | ēmonitī | ēmonitōrum | ēmonitārum | ēmonitōrum | |
Dative | ēmonitō | ēmonitō | ēmonitīs | ||||
Accusative | ēmonitum | ēmonitam | ēmonitum | ēmonitōs | ēmonitās | ēmonita | |
Ablative | ēmonitō | ēmonitā | ēmonitō | ēmonitīs | |||
Vocative | ēmonite | ēmonita | ēmonitum | ēmonitī | ēmonitae | ēmonita |