eruditus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 19:08, 25 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ērudiō.

Pronunciation

Participle

ērudītus (feminine ērudīta, neuter ērudītum, comparative ērudītior, superlative ērudītissimus, adverb ērudītē); first/second-declension participle

  1. instructed, educated, cultivated, enlightened

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ērudītus ērudīta ērudītum ērudītī ērudītae ērudīta
Genitive ērudītī ērudītae ērudītī ērudītōrum ērudītārum ērudītōrum
Dative ērudītō ērudītō ērudītīs
Accusative ērudītum ērudītam ērudītum ērudītōs ērudītās ērudīta
Ablative ērudītō ērudītā ērudītō ērudītīs
Vocative ērudīte ērudīta ērudītum ērudītī ērudītae ērudīta

Descendants

  • English: erudite
  • French: érudit
  • Italian: erudito
  • Portuguese: erudito
  • Spanish: erudito

References

  • eruditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • eruditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • eruditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a man of profound erudition: vir perfecte planeque eruditus
    • a man perfect in all branches of learning: vir omni doctrina eruditus
    • to have received a liberal education: optimis studiis or artibus, optimarum artium studiis eruditum esse