exinaniens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of exināniō.
Participle[edit]
exināniēns (genitive exinānientis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | exināniēns | exinānientēs | exinānientia | ||
Genitive | exinānientis | exinānientium | |||
Dative | exinānientī | exinānientibus | |||
Accusative | exinānientem | exināniēns | exinānientēs exinānientīs |
exinānientia | |
Ablative | exināniente exinānientī1 |
exinānientibus | |||
Vocative | exināniēns | exinānientēs | exinānientia |
1When used purely as an adjective.