exquisitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of exquīrō (seek out).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

exquīsītus (feminine exquīsīta, neuter exquīsītum, superlative exquīsītissimus); first/second-declension participle

  1. sought out, searched for, hunted up, ascertained, having been sought out
  2. inquired into, having been inquired into

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative exquīsītus exquīsīta exquīsītum exquīsītī exquīsītae exquīsīta
Genitive exquīsītī exquīsītae exquīsītī exquīsītōrum exquīsītārum exquīsītōrum
Dative exquīsītō exquīsītō exquīsītīs
Accusative exquīsītum exquīsītam exquīsītum exquīsītōs exquīsītās exquīsīta
Ablative exquīsītō exquīsītā exquīsītō exquīsītīs
Vocative exquīsīte exquīsīta exquīsītum exquīsītī exquīsītae exquīsīta

Descendants[edit]

  • English: exquisite
  • French: exquis
  • Italian: squisito
  • Portuguese: esquisito
  • Spanish: exquisito

References[edit]

  • exquisitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exquisitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • exquisitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • exquisitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • sound knowledge; scholarship: doctrina exquisita, subtilis, elegans
    • good taste; delicate perception: iudicium subtile, elegans, exquisitum, intellegens
    • profound sentiments: sententiae reconditae ex exquisitae (Brut. 97. 274)