exsecrabilis
Latin
Etymology
From exsecror (“curse, detest”) + -bilis (“-(a)ble”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ek.seːˈkraː.bi.lis/, [ɛks̠eːˈkräːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.seˈkra.bi.lis/, [eɡzeˈkräːbilis]
Adjective
exsēcrābilis (neuter exsēcrābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | exsēcrābilis | exsēcrābile | exsēcrābilēs | exsēcrābilia | |
Genitive | exsēcrābilis | exsēcrābilium | |||
Dative | exsēcrābilī | exsēcrābilibus | |||
Accusative | exsēcrābilem | exsēcrābile | exsēcrābilēs exsēcrābilīs |
exsēcrābilia | |
Ablative | exsēcrābilī | exsēcrābilibus | |||
Vocative | exsēcrābilis | exsēcrābile | exsēcrābilēs | exsēcrābilia |
References
- “exsecrabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exsecrabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exsecrabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.