feriatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect active participle of fērior (“to rest from work”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /feː.riˈaː.tus/, [feːriˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fe.riˈa.tus/, [feriˈäːt̪us]
Participle[edit]
fēriātus (feminine fēriāta, neuter fēriātum); first/second-declension participle
- on holiday, unoccupied, idle
- diēs fēriātus ― a holiday (Pliny)
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fēriātus | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta | |
Genitive | fēriātī | fēriātae | fēriātī | fēriātōrum | fēriātārum | fēriātōrum | |
Dative | fēriātō | fēriātō | fēriātīs | ||||
Accusative | fēriātum | fēriātam | fēriātum | fēriātōs | fēriātās | fēriāta | |
Ablative | fēriātō | fēriātā | fēriātō | fēriātīs | |||
Vocative | fēriāte | fēriāta | fēriātum | fēriātī | fēriātae | fēriāta |
Descendants[edit]
References[edit]
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “feriatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- feriatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)