fo-ordaigh

Irish

Etymology

From fo- (“sub-”) +‎ ordaigh (“put in order”, verb).

Verb

fo-ordaigh (present analytic fo-ordaíonn, future analytic fo-ordóidh, verbal noun fo-ordú, past participle fo-ordaithe)

1. (transitive) subordinate

Conjugation

conjugation of fo-ordaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	fo-ordaím	fo-ordaíonn tú; fo-ordaír†	fo-ordaíonn sé, sí	fo-ordaímid; fo-ordaíonn muid	fo-ordaíonn sibh	fo-ordaíonn siad; fo-ordaíd†	a fho-ordaíonn; a fho-ordaíos / a bhfo-ordaíonn*; a bhfo-ordaíos*	fo-ordaítear
	past	d'fho-ordaigh mé; d'fho-ordaíos / fho-ordaigh mé‡; fho-ordaíos‡	d'fho-ordaigh tú; d'fho-ordaís / fho-ordaigh tú‡; fho-ordaís‡	d'fho-ordaigh sé, sí / fho-ordaigh sé, sí‡	d'fho-ordaíomar; d'fho-ordaigh muid / fho-ordaíomar‡; fho-ordaigh muid‡	d'fho-ordaigh sibh; d'fho-ordaíobhair / fho-ordaigh sibh‡; fho-ordaíobhair‡	d'fho-ordaigh siad; d'fho-ordaíodar / fho-ordaigh siad‡; fho-ordaíodar‡	a d'fho-ordaigh / ar fho-ordaigh*	fo-ordaíodh
	past habitual	d'fho-ordaínn / fho-ordaínn‡; bhfo-ordaínn‡‡	d'fho-ordaíteá / fho-ordaíteá‡; bhfo-ordaíteᇇ	d'fho-ordaíodh sé, sí / fho-ordaíodh sé, sí‡; bhfo-ordaíodh sé, s퇇	d'fho-ordaímis; d'fho-ordaíodh muid / fho-ordaímis‡; fho-ordaíodh muid‡; bhfo-ordaímis‡‡; bhfo-ordaíodh muid‡‡	d'fho-ordaíodh sibh / fho-ordaíodh sibh‡; bhfo-ordaíodh sibh‡‡	d'fho-ordaídís; d'fho-ordaíodh siad / fho-ordaídís; fho-ordaíodh siad‡; bhfo-ordaídís‡‡; bhfo-ordaíodh siad‡‡	a d'fho-ordaíodh / a bhfo-ordaíodh*	d'fho-ordaítí / fho-ordaítí‡; bhfo-ordaít퇇
future		fo-ordóidh mé; fo-ordód; fo-ordóchaidh mé†	fo-ordóidh tú; fo-ordóir†; fo-ordóchaidh tú†	fo-ordóidh sé, sí; fo-ordóchaidh sé, sí†	fo-ordóimid; fo-ordóidh muid; fo-ordóchaimid†; fo-ordóchaidh muid†	fo-ordóidh sibh; fo-ordóchaidh sibh†	fo-ordóidh siad; fo-ordóid†; fo-ordóchaidh siad†	a fho-ordóidh; a fho-ordós; a fho-ordóchaidh†; a fho-ordóchas† / a bhfo-ordóidh*; a bhfo-ordós*; a bhfo-ordóchaidh*†; a bhfo-ordóchas*†	fo-ordófar; fo-ordóchar†
conditional		d'fho-ordóinn; d'fho-ordóchainn† / fho-ordóinn‡; fho-ordóchainn†‡; bhfo-ordóinn‡‡; bhfo-ordóchainn†‡‡	d'fho-ordófá; d'fho-ordóchthᆠ/ fho-ordófá‡; fho-ordóchthᆇ; bhfo-ordófᇇ; bhfo-ordóchthᆇ‡	d'fho-ordódh sé, sí; d'fho-ordóchadh sé, s토/ fho-ordódh sé, sí‡; fho-ordóchadh sé, s톇; bhfo-ordódh sé, s퇇; bhfo-ordóchadh sé, s톇‡	d'fho-ordóimis; d'fho-ordódh muid; d'fho-ordóchaimis†; d'fho-ordóchadh muid† / fho-ordóimis‡; fho-ordódh muid‡; fho-ordóchaimis†‡; fho-ordóchadh muid†‡; bhfo-ordóimis‡‡; bhfo-ordódh muid‡‡; bhfo-ordóchaimis†‡‡; bhfo-ordóchadh muid†‡‡	d'fho-ordódh sibh; d'fho-ordóchadh sibh† / fho-ordódh sibh‡; fho-ordóchadh sibh†‡; bhfo-ordódh sibh‡‡; bhfo-ordóchadh sibh†‡‡	d'fho-ordóidís; d'fho-ordódh siad; d'fho-ordóchadh siad† / fho-ordóidís‡; fho-ordódh siad‡; fho-ordóchadh siad†‡; bhfo-ordóidís‡‡; bhfo-ordódh siad‡‡; bhfo-ordóchadh siad†‡‡	a d'fho-ordódh; a d'fho-ordóchadh† / a bhfo-ordódh*; a bhfo-ordóchadh*†	d'fho-ordófaí; d'fho-ordóchtha토/ fho-ordófaí‡; fho-ordóchtha톇; bhfo-ordófa퇇; bhfo-ordóchtha톇‡
subjunctive	present	go bhfo-ordaí mé; go bhfo-ordaíod†	go bhfo-ordaí tú; go bhfo-ordaír†	go bhfo-ordaí sé, sí	go bhfo-ordaímid; go bhfo-ordaí muid	go bhfo-ordaí sibh	go bhfo-ordaí siad; go bhfo-ordaíd†	—	go bhfo-ordaítear
	past	dá bhfo-ordaínn	dá bhfo-ordaíteá	dá bhfo-ordaíodh sé, sí	dá bhfo-ordaímis; dá bhfo-ordaíodh muid	dá bhfo-ordaíodh sibh	dá bhfo-ordaídís; dá bhfo-ordaíodh siad	—	dá bhfo-ordaítí
imperative		fo-ordaím	fo-ordaigh	fo-ordaíodh sé, sí	fo-ordaímis	fo-ordaígí; fo-ordaídh†	fo-ordaídís	—	fo-ordaítear
verbal noun		fo-ordú
past participle		fo-ordaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fo-ordaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN