głowacz

See also: Głowacz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *golvačь. By surface analysis, głowa +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡwɔ.vat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ʂ
• Syllabification: gło‧wacz

Noun

głowacz m animal

1. any of various freshwater sculpins of the genus Cottus

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacza	głowacze
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Noun

głowacz m pers

1. (obsolete) wise man (a man who is wise)
2. (obsolete) head (a leader or chief)

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacza	głowaczy
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Noun

głowacz m inan

1. (colloquial) cornflower (Centaurea cyanus)

   Synonyms: see Thesaurus:bławatek

Declension

Declension of głowacz

	singular	plural
nominative	głowacz	głowacze
genitive	głowacza	głowaczy
dative	głowaczowi	głowaczom
accusative	głowacz	głowacze
instrumental	głowaczem	głowaczami
locative	głowaczu	głowaczach
vocative	głowaczu	głowacze

Further reading

• głowacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• głowacz in Polish dictionaries at PWN