hávaðamaðr

Old Norse

Etymology

From hávaði +‎ maðr.

Noun

hávaðamaðr m

1. a noisy, self-assertive man

Declension

  Declension of hávaðamaðr (strong consonant stem, s-genitive)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hávaðamaðr	hávaðamaðrinn	hávaðamenn	hávaðamennirnir
accusative	hávaðamann	hávaðamanninn	hávaðamenn	hávaðamennirna
dative	hávaðamanni	hávaðamanninum	hávaðamǫnnum	hávaðamǫnnunum
genitive	hávaðamanns	hávaðamannsins	hávaðamanna	hávaðamannanna

Descendants

• Icelandic: hávaðamaður

References

• hávaðamaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.