ieëre
Limburgish
Etymology
From Middle Dutch êren.
Verb
ieëre
- to honour
Conjugation
Montfortian conjugation of ieëre (first conjugation)
| non-finite forms | infinitive | gerund | present participle | past participle | adjective | adverb |
|---|---|---|---|---|---|---|
| (tö) ieëre | 't ieëre n | ieërendj | höbbe geieëre | geieëredje, geieëredjer, geieëredjes | geieëredj, geieëredjelik | |
| number & tense | verb-second order | verb-first order | ||||
| present | past | subjunctive | present | past | subjunctive | |
| first person singular | ieëre | ieëredje | ieëre | ieëre | ieëredje-n | ieëre-n |
| second person singular | ieëres | ieëredjes | ieëre | ieëres | ieëredjes | ieërer |
| third person singular | ieëretj | ieëredje | ieëre | ieëretj'r | ieëredje | ieërer |
| first person plural | ieëre | ieëredje | ieëre | ieëretj | ieëredje | ieëre |
| second person plural | ieëretj | ieëredje | ieëre | ieëretj | ieëredje | ieëretj |
| third person plural | ieëre | ieëredje | ieëre | ieëre | ieëredje | ieërer |
| other forms | noun | imperative singular impolite | imperative singular polite | imperative dual | imperative plural | inclusive |
| 't geieëre n | ieëre! | ieëretj! | ieëretj, ieëretj! | ieëretj! | ieërem | |