imitativus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From imitō (“to imitate, copy”) + -īvus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /i.mi.taːˈtiː.u̯us/, [ɪmɪt̪äːˈt̪iːu̯os̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /i.mi.taˈti.vus/, [imit̪ɑˈt̪iːvus]
Adjective[edit]
imitātīvus (feminine imitātīva, neuter imitātīvum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imitātīvus | imitātīva | imitātīvum | imitātīvī | imitātīvae | imitātīva | |
Genitive | imitātīvī | imitātīvae | imitātīvī | imitātīvōrum | imitātīvārum | imitātīvōrum | |
Dative | imitātīvō | imitātīvō | imitātīvīs | ||||
Accusative | imitātīvum | imitātīvam | imitātīvum | imitātīvōs | imitātīvās | imitātīva | |
Ablative | imitātīvō | imitātīvā | imitātīvō | imitātīvīs | |||
Vocative | imitātīve | imitātīva | imitātīvum | imitātīvī | imitātīvae | imitātīva |
Descendants[edit]
References[edit]
- imitativus in Charlton T. Lewis and Charles Short, A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press, 1879
- imitativus in Gaffiot, Félix, Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette, 1934