incenatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.keːˈnaː.tus/, [ɪŋkeːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.t͡ʃeˈna.tus/, [in̠ʲt͡ʃeˈnäːt̪us]
Adjective
[edit]incēnātus (feminine incēnāta, neuter incēnātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incēnātus | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta | |
Genitive | incēnātī | incēnātae | incēnātī | incēnātōrum | incēnātārum | incēnātōrum | |
Dative | incēnātō | incēnātō | incēnātīs | ||||
Accusative | incēnātum | incēnātam | incēnātum | incēnātōs | incēnātās | incēnāta | |
Ablative | incēnātō | incēnātā | incēnātō | incēnātīs | |||
Vocative | incēnāte | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta |
References
[edit]- “incenatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incenatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.