inductitius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.dukˈtiː.ti.us/, [ɪn̪d̪ʊkˈt̪iːt̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.dukˈtit.t͡si.us/, [in̪d̪ukˈt̪it̪ː͡s̪ius]
Adjective
[edit]inductītius (feminine inductītia, neuter inductītium); first/second-declension adjective
- Alternative form of inductīcius
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inductītius | inductītia | inductītium | inductītiī | inductītiae | inductītia | |
Genitive | inductītiī | inductītiae | inductītiī | inductītiōrum | inductītiārum | inductītiōrum | |
Dative | inductītiō | inductītiō | inductītiīs | ||||
Accusative | inductītium | inductītiam | inductītium | inductītiōs | inductītiās | inductītia | |
Ablative | inductītiō | inductītiā | inductītiō | inductītiīs | |||
Vocative | inductītie | inductītia | inductītium | inductītiī | inductītiae | inductītia |
References
[edit]- “inductitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inductitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.