infamatus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of īnfāmō (“defame, dishonor”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.faːˈmaː.tus/, [ĩːfäːˈmäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.faˈma.tus/, [iɱfäˈmäːt̪us]
Participle
[edit]īnfāmātus (feminine īnfāmāta, neuter īnfāmātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfāmātus | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta | |
Genitive | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmātī | īnfāmātōrum | īnfāmātārum | īnfāmātōrum | |
Dative | īnfāmātō | īnfāmātō | īnfāmātīs | ||||
Accusative | īnfāmātum | īnfāmātam | īnfāmātum | īnfāmātōs | īnfāmātās | īnfāmāta | |
Ablative | īnfāmātō | īnfāmātā | īnfāmātō | īnfāmātīs | |||
Vocative | īnfāmāte | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta |
References
[edit]- “infamatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers