innocuus
Latin
Etymology
From in- (“not”) + nocuus (“harmful”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /inˈno.ku.us/, [ɪnˈnɔkuʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈno.ku.us/, [inˈnɔːkuːs]
Adjective
innocuus (feminine innocua, neuter innocuum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | innocuus | innocua | innocuum | innocuī | innocuae | innocua | |
Genitive | innocuī | innocuae | innocuī | innocuōrum | innocuārum | innocuōrum | |
Dative | innocuō | innocuō | innocuīs | ||||
Accusative | innocuum | innocuam | innocuum | innocuōs | innocuās | innocua | |
Ablative | innocuō | innocuā | innocuō | innocuīs | |||
Vocative | innocue | innocua | innocuum | innocuī | innocuae | innocua |
Descendants
References
- “innocuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “innocuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- innocuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.