inquietus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kʷiˈeː.tus/, [ɪŋkʷiˈeːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwiˈe.tus/, [iŋkwiˈɛːt̪us]
Adjective
inquiētus (feminine inquiēta, neuter inquiētum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inquiētus | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta | |
Genitive | inquiētī | inquiētae | inquiētī | inquiētōrum | inquiētārum | inquiētōrum | |
Dative | inquiētō | inquiētō | inquiētīs | ||||
Accusative | inquiētum | inquiētam | inquiētum | inquiētōs | inquiētās | inquiēta | |
Ablative | inquiētō | inquiētā | inquiētō | inquiētīs | |||
Vocative | inquiēte | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta |
Descendants
References
- “inquietus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inquietus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inquietus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.