inretitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of inrētiō.
Participle[edit]
inrētītus (feminine inrētīta, neuter inrētītum); first/second-declension participle
- Alternative form of irrētītus
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inrētītus | inrētīta | inrētītum | inrētītī | inrētītae | inrētīta | |
Genitive | inrētītī | inrētītae | inrētītī | inrētītōrum | inrētītārum | inrētītōrum | |
Dative | inrētītō | inrētītō | inrētītīs | ||||
Accusative | inrētītum | inrētītam | inrētītum | inrētītōs | inrētītās | inrētīta | |
Ablative | inrētītō | inrētītā | inrētītō | inrētītīs | |||
Vocative | inrētīte | inrētīta | inrētītum | inrētītī | inrētītae | inrētīta |