insusurrans

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of insusurrō.

Participle[edit]

īnsusurrāns (genitive īnsusurrantis); third-declension one-termination participle

  1. insinuating

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnsusurrāns īnsusurrantēs īnsusurrantia
Genitive īnsusurrantis īnsusurrantium
Dative īnsusurrantī īnsusurrantibus
Accusative īnsusurrantem īnsusurrāns īnsusurrantēs
īnsusurrantīs
īnsusurrantia
Ablative īnsusurrante
īnsusurrantī1
īnsusurrantibus
Vocative īnsusurrāns īnsusurrantēs īnsusurrantia

1When used purely as an adjective.