insusurrans
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of insusurrō.
Participle[edit]
īnsusurrāns (genitive īnsusurrantis); third-declension one-termination participle
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsusurrāns | īnsusurrantēs | īnsusurrantia | ||
Genitive | īnsusurrantis | īnsusurrantium | |||
Dative | īnsusurrantī | īnsusurrantibus | |||
Accusative | īnsusurrantem | īnsusurrāns | īnsusurrantēs īnsusurrantīs |
īnsusurrantia | |
Ablative | īnsusurrante īnsusurrantī1 |
īnsusurrantibus | |||
Vocative | īnsusurrāns | īnsusurrantēs | īnsusurrantia |
1When used purely as an adjective.