interrogatorius

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:10, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From interrogātor (interrogator; wizard).

Pronunciation

Adjective

interrogātōrius (feminine interrogātōria, neuter interrogātōrium); first/second-declension adjective

  1. Consisting or preceding by questions; interrogatory.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interrogātōrius interrogātōria interrogātōrium interrogātōriī interrogātōriae interrogātōria
Genitive interrogātōriī interrogātōriae interrogātōriī interrogātōriōrum interrogātōriārum interrogātōriōrum
Dative interrogātōriō interrogātōriō interrogātōriīs
Accusative interrogātōrium interrogātōriam interrogātōrium interrogātōriōs interrogātōriās interrogātōria
Ablative interrogātōriō interrogātōriā interrogātōriō interrogātōriīs
Vocative interrogātōrie interrogātōria interrogātōrium interrogātōriī interrogātōriae interrogātōria

Descendants

  • Italian: interrogatorio

References