irritaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of irrītō
Participle[edit]
irrītātūrus (feminine irrītātūra, neuter irrītātūrum); first/second-declension participle
- about to incite, about to excite
- about to irritate, about to exasperate
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | irrītātūrus | irrītātūra | irrītātūrum | irrītātūrī | irrītātūrae | irrītātūra | |
Genitive | irrītātūrī | irrītātūrae | irrītātūrī | irrītātūrōrum | irrītātūrārum | irrītātūrōrum | |
Dative | irrītātūrō | irrītātūrō | irrītātūrīs | ||||
Accusative | irrītātūrum | irrītātūram | irrītātūrum | irrītātūrōs | irrītātūrās | irrītātūra | |
Ablative | irrītātūrō | irrītātūrā | irrītātūrō | irrītātūrīs | |||
Vocative | irrītātūre | irrītātūra | irrītātūrum | irrītātūrī | irrītātūrae | irrītātūra |