izvorî
Romanian
Etymology
Verb
a izvorî (third-person singular present izvorăște, past participle izvorît) 4th conj.
Conjugation
conjugation of izvorî (fourth conjugation, -ăsc- infix)
| infinitive | a izvorî | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | izvorând | ||||||
| past participle | izvorât | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | izvorăsc | izvorăști | izvorăște | izvorâm | izvorâți | izvorăsc | |
| imperfect | izvoram | izvorai | izvora | izvoram | izvorați | izvorau | |
| simple perfect | izvorâi | izvorâși | izvorî | izvorârăm | izvorârăți | izvorâră | |
| pluperfect | izvorâsem | izvorâseși | izvorâse | izvorâserăm | izvorâserăți | izvorâseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să izvorăsc | să izvorăști | să izvorască | să izvorâm | să izvorâți | să izvorască | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | izvorăște | izvorâți | |||||
| negative | nu izvorî | nu izvorâți | |||||