kaculo

Esperanto

Etymology

kaco (“dick, cock”) +‎ -ulo (“person”).

Pronunciation

• IPA^(key): [kaˈt͡sulo]
• Rhymes: -ulo
• Hyphenation: ka‧cu‧lo

Noun

kaculo (accusative singular kaculon, plural kaculoj, accusative plural kaculojn)

1. (derogatory, vulgar) dick, dickhead, prick (objectionable person)
   • 1982, Johán Balano, Ĉu ŝi mortu tra-fike?

     "Sankta Maria Magdalena!" kriis Aminda Glor – kiu kutimis dividi siajn zorgojn kun tiu ekskolegino – post kiam la fi-kaculo kaj fik-aĉulo foriris.

   • 2008, Christian Declerck, Spitaj kiel hidrargo:

     Oni ne estu putino por okupiĝi pri sia vulvo kaj klitoro, aŭ por ŝati la scivolon kaj atenton de kaculo.

   • 2011, Eugene De Zilah, La Princo Che La Hunoj:

     Nu ja, ci nun scias : al tiu milestro Timur estis ordonita formarŝi, ne tial ke li estas impertinenta kaculo.

   • 2012, Bjørn A. Bojesen, "Magia plumo," in Beletra Almanako 15:

     Iu kaculo jam ŝtelis mian biciklon.