kanıt

Turkish

Etymology

From kan- +‎ -ıt.

Noun

kanıt (definite accusative kanıdı, plural kanıtlar)

1. evidence, proof

Declension

Inflection
Nominative	kanıt
Definite accusative	kanıdı
	Singular	Plural
Nominative	kanıt	kanıtlar
Definite accusative	kanıdı	kanıtları
Dative	kanıda	kanıtlara
Locative	kanıtta	kanıtlarda
Ablative	kanıttan	kanıtlardan
Genitive	kanıdın	kanıtların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kanıdım kanıtlarım 2nd singular kanıdın kanıtların 3rd singular kanıdı kanıtları 1st plural kanıdımız kanıtlarımız 2nd plural kanıdınız kanıtlarınız 3rd plural kanıtları kanıtları Definite accusative Singular Plural 1st singular kanıdımı kanıtlarımı 2nd singular kanıdını kanıtlarını 3rd singular kanıdını kanıtlarını 1st plural kanıdımızı kanıtlarımızı 2nd plural kanıdınızı kanıtlarınızı 3rd plural kanıtlarını kanıtlarını Dative Singular Plural 1st singular kanıdıma kanıtlarıma 2nd singular kanıdına kanıtlarına 3rd singular kanıdına kanıtlarına 1st plural kanıdımıza kanıtlarımıza 2nd plural kanıdınıza kanıtlarınıza 3rd plural kanıtlarına kanıtlarına Locative Singular Plural 1st singular kanıdımda kanıtlarımda 2nd singular kanıdında kanıtlarında 3rd singular kanıdında kanıtlarında 1st plural kanıdımızda kanıtlarımızda 2nd plural kanıdınızda kanıtlarınızda 3rd plural kanıtlarında kanıtlarında Ablative Singular Plural 1st singular kanıdımdan kanıtlarımdan 2nd singular kanıdından kanıtlarından 3rd singular kanıdından kanıtlarından 1st plural kanıdımızdan kanıtlarımızdan 2nd plural kanıdınızdan kanıtlarınızdan 3rd plural kanıtlarından kanıtlarından Genitive Singular Plural 1st singular kanıdımın kanıtlarımın 2nd singular kanıdının kanıtlarının 3rd singular kanıdının kanıtlarının 1st plural kanıdımızın kanıtlarımızın 2nd plural kanıdınızın kanıtlarınızın 3rd plural kanıtlarının kanıtlarının

Derived terms

• kanıtlamak

 

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “kanıt”, in Nişanyan Sözlük