kannatamatu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From kannatama +‎ -matu.

Adjective[edit]

kannatamatu (genitive kannatamatu, partitive kannatamatut, comparative kannatamatum, superlative kõige kannatamatum)

  1. impatient

Inflection[edit]

Declension of kannatamatu (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
singular plural
nominative kannatamatu kannatamatud
accusative nom.
gen. kannatamatu
genitive kannatamatute
partitive kannatamatut kannatamatuid
illative kannatamatusse kannatamatutesse
kannatamatuisse
inessive kannatamatus kannatamatutes
kannatamatuis
elative kannatamatust kannatamatutest
kannatamatuist
allative kannatamatule kannatamatutele
kannatamatuile
adessive kannatamatul kannatamatutel
kannatamatuil
ablative kannatamatult kannatamatutelt
kannatamatuilt
translative kannatamatuks kannatamatuteks
kannatamatuiks
terminative kannatamatuni kannatamatuteni
essive kannatamatuna kannatamatutena
abessive kannatamatuta kannatamatuteta
comitative kannatamatuga kannatamatutega