kondygnacja

Polish

Etymology

Borrowed from Latin contignātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔn.dɨɡˈnat͡s.ja/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: kon‧dyg‧nac‧ja

Noun

kondygnacja f

1. (architecture) floor, storey

Declension

Declension of kondygnacja

	singular	plural
nominative	kondygnacja	kondygnacje
genitive	kondygnacji	kondygnacji/kondygnacyj (archaic)
dative	kondygnacji	kondygnacjom
accusative	kondygnację	kondygnacje
instrumental	kondygnacją	kondygnacjami
locative	kondygnacji	kondygnacjach
vocative	kondygnacjo	kondygnacje

Derived terms

adjective

• kondygnacyjny

 

Further reading

• kondygnacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kondygnacja in Polish dictionaries at PWN