licitus
Contents
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of licet (“is allowed, permitted”).
Pronunciation[edit]
Participle[edit]
licitus m (feminine licita, neuter licitum); first/second declension
Inflection[edit]
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | licitus | licita | licitum | licitī | licitae | licita | |
genitive | licitī | licitae | licitī | licitōrum | licitārum | licitōrum | |
dative | licitō | licitō | licitīs | ||||
accusative | licitum | licitam | licitum | licitōs | licitās | licita | |
ablative | licitō | licitā | licitō | licitīs | |||
vocative | licite | licita | licitum | licitī | licitae | licita |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
References[edit]
- licitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- licitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- licitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- licitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette