licitus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 05:42, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of licet (is allowed, permitted).

Pronunciation

Participle

licitus (feminine licita, neuter licitum); first/second-declension participle

  1. allowed, permitted, having been permitted.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative licitus licita licitum licitī licitae licita
Genitive licitī licitae licitī licitōrum licitārum licitōrum
Dative licitō licitō licitīs
Accusative licitum licitam licitum licitōs licitās licita
Ablative licitō licitā licitō licitīs
Vocative licite licita licitum licitī licitae licita

Derived terms

Descendants

  • English: licit
  • French: licite
  • Portuguese: lícito

References

  • licitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • licitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • licitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • licitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.