míbhuntáiste

Irish

Etymology

From mí- (negative prefix) +‎ buntáiste (“advantage”).

Noun

míbhuntáiste m (genitive singular míbhuntáiste, nominative plural míbhuntáistí)

1. disadvantage

Declension

Declension of míbhuntáiste

Fourth declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative míbhuntáiste míbhuntáistí Vocative a mhíbhuntáiste a mhíbhuntáistí Genitive míbhuntáiste míbhuntáistí Dative míbhuntáiste míbhuntáistí

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an míbhuntáiste na míbhuntáistí Genitive an mhíbhuntáiste na míbhuntáistí Dative leis an míbhuntáiste don mhíbhuntáiste leis na míbhuntáistí

Derived terms

• míbhuntáisteach (“disadvantageous”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “míbhuntáiste”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN