mórancaire

Irish

Etymology

From mór- (“great-, grand-, main-, giant, major”) +‎ ancaire (“anchor”).

Noun

mórancaire m (genitive singular mórancaire, nominative plural mórancairí)

1. (nautical) sheet anchor

Declension

Declension of mórancaire

Fourth declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative mórancaire mórancairí Vocative a mhórancaire a mhórancairí Genitive mórancaire mórancairí Dative mórancaire mórancairí

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an mórancaire na mórancairí Genitive an mhórancaire na mórancairí Dative leis an mórancaire don mhórancaire leis na mórancairí

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “mórancaire”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN