mýta
Icelandic
Etymology
Borrowed from Danish myte, ultimately from Ancient Greek μῦθος (mûthos).
Pronunciation
Noun
mýta f (genitive singular mýtu, nominative plural mýtur)
Declension
declension of mýta
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)