magnificatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of magnificō.

Participle[edit]

magnificātus (feminine magnificāta, neuter magnificātum); first/second-declension participle

  1. prized, esteemed
  2. praised, glorified, extolled

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative magnificātus magnificāta magnificātum magnificātī magnificātae magnificāta
Genitive magnificātī magnificātae magnificātī magnificātōrum magnificātārum magnificātōrum
Dative magnificātō magnificātō magnificātīs
Accusative magnificātum magnificātam magnificātum magnificātōs magnificātās magnificāta
Ablative magnificātō magnificātā magnificātō magnificātīs
Vocative magnificāte magnificāta magnificātum magnificātī magnificātae magnificāta

References[edit]

  • magnificatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • magnificatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016