magnificatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of magnificō.
Participle
[edit]magnificātus (feminine magnificāta, neuter magnificātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | magnificātus | magnificāta | magnificātum | magnificātī | magnificātae | magnificāta | |
Genitive | magnificātī | magnificātae | magnificātī | magnificātōrum | magnificātārum | magnificātōrum | |
Dative | magnificātō | magnificātō | magnificātīs | ||||
Accusative | magnificātum | magnificātam | magnificātum | magnificātōs | magnificātās | magnificāta | |
Ablative | magnificātō | magnificātā | magnificātō | magnificātīs | |||
Vocative | magnificāte | magnificāta | magnificātum | magnificātī | magnificātae | magnificāta |
References
[edit]- magnificatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- magnificatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016