mansues
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From mānsvēscō (“I become tame”). Variant of mānsvētus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈman.su̯eːs/, [ˈmä̃ːs̠u̯eːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈman.swes/, [ˈmänswes]
Adjective[edit]
mānsuēs (genitive mānsuētis or mānsuis); third-declension one-termination adjective
Declension[edit]
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | mānsuēs | mānsuētēs | mānsuētia | ||
Genitive | mānsuētis | mānsuētium | |||
Dative | mānsuētī | mānsuētibus | |||
Accusative | mānsuētem | mānsuēs | mānsuētēs | mānsuētia | |
Ablative | mānsuētī | mānsuētibus | |||
Vocative | mānsuēs | mānsuētēs | mānsuētia |
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | mānsuēs | mānsuēs | mānsuia | ||
Genitive | mānsuis | mānsuium | |||
Dative | mānsuī | mānsuibus | |||
Accusative | mānsuem | mānsuēs | mānsuēs | mānsuia | |
Ablative | mānsuī | mānsuibus | |||
Vocative | mānsuēs | mānsuēs | mānsuia |
References[edit]
- mansues in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- mansues in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- “mansues”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press