minimi
See also: Minimi
English
Noun
minimi
Finnish
Etymology
Ultimately from Latin minimus.
Noun
minimi
Declension
Inflection of minimi (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | minimi | minimit | ||
genitive | minimin | minimien minimeiden minimeitten | ||
partitive | minimiä | minimeitä minimejä | ||
illative | minimiin | minimeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | minimi | minimit | ||
accusative | nom. | minimi | minimit | |
gen. | minimin | |||
genitive | minimin | minimien minimeiden minimeitten | ||
partitive | minimiä | minimeitä minimejä | ||
inessive | minimissä | minimeissä | ||
elative | minimistä | minimeistä | ||
illative | minimiin | minimeihin | ||
adessive | minimillä | minimeillä | ||
ablative | minimiltä | minimeiltä | ||
allative | minimille | minimeille | ||
essive | miniminä | minimeinä | ||
translative | minimiksi | minimeiksi | ||
abessive | minimittä | minimeittä | ||
instructive | — | minimein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms
Antonyms
Compounds
compounds
Italian
Adjective
minimi m
Noun
minimi m
Latin
Adjective
(deprecated template usage) minimī
- nominative masculine plural of minimus
- genitive masculine singular of minimus
- genitive neuter singular of minimus
- vocative masculine plural of minimus
References
- minimi in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)