ministratio
Latin
Noun
ministrātiō f (genitive ministrātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ministrātiō | ministrātiōnēs |
Genitive | ministrātiōnis | ministrātiōnum |
Dative | ministrātiōnī | ministrātiōnibus |
Accusative | ministrātiōnem | ministrātiōnēs |
Ablative | ministrātiōne | ministrātiōnibus |
Vocative | ministrātiō | ministrātiōnēs |
Related terms
References
- “ministratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ministratio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ministratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.