Jump to content

moralizator

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French moralisateur.[1][2] First attested in 1816.[3]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /mɔ.ra.liˈza.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: mo‧ra‧li‧za‧tor

Noun

[edit]

moralizator m pers (female equivalent moralizatorka, related adjective moralizatorski)

  1. synonym of moralista (moralist) (one who likes teaching morals)

Declension

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “moralizator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “moralizator”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Iōannēs Kapodistrias (1816) Zdanie sprawy o instytucie P. de Fellenberg w Hofwylu nayiaśnieyszemu cesarzowi Alexandrowi, w miesiącu październiku 1814 roku podane przez Capo d'lstria (in Polish), page 36

Further reading

[edit]

Romanian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French moralisateur.

Adjective

[edit]

moralizator m or n (feminine singular moralizatoare, masculine plural moralizatori, feminine and neuter plural moralizatoare)

  1. moralizing

Declension

[edit]
Declension of moralizator
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite moralizator moralizatoare moralizatori moralizatoare
definite moralizatorul moralizatoarea moralizatorii moralizatoarele
genitive-
dative
indefinite moralizator moralizatoare moralizatori moralizatoare
definite moralizatorului moralizatoarei moralizatorilor moralizatoarelor