mundatio
Latin
Noun
mundātiō f (genitive mundātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mundātiō | mundātiōnēs |
Genitive | mundātiōnis | mundātiōnum |
Dative | mundātiōnī | mundātiōnibus |
Accusative | mundātiōnem | mundātiōnēs |
Ablative | mundātiōne | mundātiōnibus |
Vocative | mundātiō | mundātiōnēs |
Related terms
References
- “mundatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mundatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- mundatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.