nocitus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of noceō.
Participle
[edit]nocitus (feminine nocita, neuter nocitum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nocitus | nocita | nocitum | nocitī | nocitae | nocita | |
Genitive | nocitī | nocitae | nocitī | nocitōrum | nocitārum | nocitōrum | |
Dative | nocitō | nocitō | nocitīs | ||||
Accusative | nocitum | nocitam | nocitum | nocitōs | nocitās | nocita | |
Ablative | nocitō | nocitā | nocitō | nocitīs | |||
Vocative | nocite | nocita | nocitum | nocitī | nocitae | nocita |
References
[edit]- nocitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)