normittaminen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Finnish

[edit]

Etymology

[edit]

normittaa +‎ -minen

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈnormitːɑminen/, [ˈno̞rmit̪ˌt̪ɑ̝mine̞n]
  • Rhymes: -ɑminen
  • Syllabification(key): nor‧mit‧ta‧mi‧nen

Noun

[edit]

normittaminen

  1. verbal noun of normittaa
    1. standardizing
    2. normalizing

Declension

[edit]
Inflection of normittaminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative normittaminen normittamiset
genitive normittamisen normittamisten
normittamisien
partitive normittamista normittamisia
illative normittamiseen normittamisiin
singular plural
nominative normittaminen normittamiset
accusative nom. normittaminen normittamiset
gen. normittamisen
genitive normittamisen normittamisten
normittamisien
partitive normittamista normittamisia
inessive normittamisessa normittamisissa
elative normittamisesta normittamisista
illative normittamiseen normittamisiin
adessive normittamisella normittamisilla
ablative normittamiselta normittamisilta
allative normittamiselle normittamisille
essive normittamisena normittamisina
translative normittamiseksi normittamisiksi
abessive normittamisetta normittamisitta
instructive normittamisin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of normittaminen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative normittamiseni normittamiseni
accusative nom. normittamiseni normittamiseni
gen. normittamiseni
genitive normittamiseni normittamisteni
normittamisieni
partitive normittamistani normittamisiani
inessive normittamisessani normittamisissani
elative normittamisestani normittamisistani
illative normittamiseeni normittamisiini
adessive normittamisellani normittamisillani
ablative normittamiseltani normittamisiltani
allative normittamiselleni normittamisilleni
essive normittamisenani normittamisinani
translative normittamisekseni normittamisikseni
abessive normittamisettani normittamisittani
instructive
comitative normittamisineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative normittamisesi normittamisesi
accusative nom. normittamisesi normittamisesi
gen. normittamisesi
genitive normittamisesi normittamistesi
normittamisiesi
partitive normittamistasi normittamisiasi
inessive normittamisessasi normittamisissasi
elative normittamisestasi normittamisistasi
illative normittamiseesi normittamisiisi
adessive normittamisellasi normittamisillasi
ablative normittamiseltasi normittamisiltasi
allative normittamisellesi normittamisillesi
essive normittamisenasi normittamisinasi
translative normittamiseksesi normittamisiksesi
abessive normittamisettasi normittamisittasi
instructive
comitative normittamisinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative normittamisemme normittamisemme
accusative nom. normittamisemme normittamisemme
gen. normittamisemme
genitive normittamisemme normittamistemme
normittamisiemme
partitive normittamistamme normittamisiamme
inessive normittamisessamme normittamisissamme
elative normittamisestamme normittamisistamme
illative normittamiseemme normittamisiimme
adessive normittamisellamme normittamisillamme
ablative normittamiseltamme normittamisiltamme
allative normittamisellemme normittamisillemme
essive normittamisenamme normittamisinamme
translative normittamiseksemme normittamisiksemme
abessive normittamisettamme normittamisittamme
instructive
comitative normittamisinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative normittamisenne normittamisenne
accusative nom. normittamisenne normittamisenne
gen. normittamisenne
genitive normittamisenne normittamistenne
normittamisienne
partitive normittamistanne normittamisianne
inessive normittamisessanne normittamisissanne
elative normittamisestanne normittamisistanne
illative normittamiseenne normittamisiinne
adessive normittamisellanne normittamisillanne
ablative normittamiseltanne normittamisiltanne
allative normittamisellenne normittamisillenne
essive normittamisenanne normittamisinanne
translative normittamiseksenne normittamisiksenne
abessive normittamisettanne normittamisittanne
instructive
comitative normittamisinenne
third-person possessor
singular plural
nominative normittamisensa normittamisensa
accusative nom. normittamisensa normittamisensa
gen. normittamisensa
genitive normittamisensa normittamistensa
normittamisiensa
partitive normittamistaan
normittamistansa
normittamisiaan
normittamisiansa
inessive normittamisessaan
normittamisessansa
normittamisissaan
normittamisissansa
elative normittamisestaan
normittamisestansa
normittamisistaan
normittamisistansa
illative normittamiseensa normittamisiinsa
adessive normittamisellaan
normittamisellansa
normittamisillaan
normittamisillansa
ablative normittamiseltaan
normittamiseltansa
normittamisiltaan
normittamisiltansa
allative normittamiselleen
normittamisellensa
normittamisilleen
normittamisillensa
essive normittamisenaan
normittamisenansa
normittamisinaan
normittamisinansa
translative normittamisekseen
normittamiseksensa
normittamisikseen
normittamisiksensa
abessive normittamisettaan
normittamisettansa
normittamisittaan
normittamisittansa
instructive
comitative normittamisineen
normittamisinensa