oprawca

Polish

Etymology

From oprawić +‎ -ca.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈraf.t͡sa/

Noun

oprawca m pers (female equivalent oprawczyni)

1. torturer
2. executioner, hangman

Declension

Declension of oprawca

	singular	plural
nominative	oprawca	oprawcy/oprawce (deprecative)
genitive	oprawcy	oprawców
dative	oprawcy	oprawcom
accusative	oprawcę	oprawców
instrumental	oprawcą	oprawcami
locative	oprawcy	oprawcach
vocative	oprawco	oprawcy

Synonyms

• kat

Further reading

• Template:R:PWN