owoc

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ovoťe

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.vɔt͡s/

• owoc:

  (file)

Noun

owoc m inan

1. fruit (part of plant)

Declension

Declension of owoc

	singular	plural
nominative	owoc	owoce
genitive	owocu	owoców
dative	owocowi	owocom
accusative	owoc	owoce
instrumental	owocem	owocami
locative	owocu	owocach
vocative	owocu	owoce

Derived terms

• (adjectives) owocny, owocowy

Further reading

• owoc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN