patrimonialis
Latin
Etymology
From patrimōnium (“patrimony”) + -ālis
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pa.tri.moː.niˈaː.lis/, [pät̪rɪmoːniˈäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pa.tri.mo.niˈa.lis/, [pät̪rimoniˈäːlis]
Adjective
patrimōniālis (neuter patrimōniāle); third-declension two-termination adjective
- of or belonging to a patrimony, patrimonial
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | patrimōniālis | patrimōniāle | patrimōniālēs | patrimōniālia | |
Genitive | patrimōniālis | patrimōniālium | |||
Dative | patrimōniālī | patrimōniālibus | |||
Accusative | patrimōniālem | patrimōniāle | patrimōniālēs patrimōniālīs |
patrimōniālia | |
Ablative | patrimōniālī | patrimōniālibus | |||
Vocative | patrimōniālis | patrimōniāle | patrimōniālēs | patrimōniālia |
References
- patrimonialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- patrimonialis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)