praecavens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of praecaveō.

Participle[edit]

praecavēns (genitive praecaventis); third-declension one-termination participle

  1. guarding against

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praecavēns praecaventēs praecaventia
Genitive praecaventis praecaventium
Dative praecaventī praecaventibus
Accusative praecaventem praecavēns praecaventēs
praecaventīs
praecaventia
Ablative praecavente
praecaventī1
praecaventibus
Vocative praecavēns praecaventēs praecaventia

1When used purely as an adjective.