praecavens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of praecaveō.
Participle[edit]
praecavēns (genitive praecaventis); third-declension one-termination participle
- guarding against
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praecavēns | praecaventēs | praecaventia | ||
Genitive | praecaventis | praecaventium | |||
Dative | praecaventī | praecaventibus | |||
Accusative | praecaventem | praecavēns | praecaventēs praecaventīs |
praecaventia | |
Ablative | praecavente praecaventī1 |
praecaventibus | |||
Vocative | praecavēns | praecaventēs | praecaventia |
1When used purely as an adjective.