praecinens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of praecinō

Participle[edit]

praecinēns (genitive praecinentis); third-declension one-termination participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praecinēns praecinentēs praecinentia
Genitive praecinentis praecinentium
Dative praecinentī praecinentibus
Accusative praecinentem praecinēns praecinentēs
praecinentīs
praecinentia
Ablative praecinente
praecinentī1
praecinentibus
Vocative praecinēns praecinentēs praecinentia

1When used purely as an adjective.