praecurrens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present active participle of praecurrō.
Participle
[edit]praecurrēns (genitive praecurrentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praecurrēns | praecurrentēs | praecurrentia | ||
Genitive | praecurrentis | praecurrentium | |||
Dative | praecurrentī | praecurrentibus | |||
Accusative | praecurrentem | praecurrēns | praecurrentēs praecurrentīs |
praecurrentia | |
Ablative | praecurrente praecurrentī1 |
praecurrentibus | |||
Vocative | praecurrēns | praecurrentēs | praecurrentia |
1When used purely as an adjective.