praemonitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of praemoneō.

Participle[edit]

praemonitus (feminine praemonita, neuter praemonitum); first/second-declension participle

  1. forewarned
  2. predicted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praemonitus praemonita praemonitum praemonitī praemonitae praemonita
Genitive praemonitī praemonitae praemonitī praemonitōrum praemonitārum praemonitōrum
Dative praemonitō praemonitō praemonitīs
Accusative praemonitum praemonitam praemonitum praemonitōs praemonitās praemonita
Ablative praemonitō praemonitā praemonitō praemonitīs
Vocative praemonite praemonita praemonitum praemonitī praemonitae praemonita

References[edit]

  • praemonitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praemonitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praemonitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.